We hebben van de week onze 13 jarige Jack Russel Terriër Rocky moeten laten inslapen. Het ging vanaf ca. mei jl. qua gezondheid wat minder goed met hem. Zo had hij wat benauwde momenten en kon je zien dat hij een dagje ouder werd. Zijn bespiering viel steeds meer weg, hij kreeg steeds meer kwaaltjes. De afgelopen maanden twijfelden we zo nu en dan: is het nog een prettig leven voor hem? En die twijfel kon ineens zo weer weg zijn als hij een sprintje maakte naar de deur om naar buiten te willen gaan. Tot vorige week zondag, vanaf dat moment kreeg ik steeds sterker het gevoel dat het einde naderde. Op een morgen was het voor ons genoeg, dit kon zo niet verder voor hem, dit is geen leven meer... ''Gelukkig'' kunnen wij als mens dit besluit voor ze nemen en hoeven ze geen lijdensweg te ondergaan. Het is nu wel vreemd, één hond minder in huis.... Van de 16 jaar dat Robert en ik samen wonen maakte hij 13 jaar deel uit van ons leven. Mijn moeder fokte ooit een nestje pups waarvan de buurman er ééntje nam. Toen die buurman vervolgens ook een nestje kreeg en Robert en ik van Lichtenvoorde naar Lochem verhuisden wilden wij ook graag een pup. Ik had namelijk sinds de verhuizing de mogelijkheid om in de pauze van mijn werk even naar huis te fietsen om de hond uit te kunnen laten. Ons oog viel meteen op een pup, hij had ''iets'' wat ons opviel, maar een ander persoon had de eerste keus. Gelukkig voor ons liet deze persoon de keus aan zich voorbij gaan en konden wij Rocky krijgen. Na 1,5 jaar in Lochem te hebben gewoond zijn we verhuisd naar de huidige plek in Ruurlo. Daar namen we nog een pup erbij als gezelschap voor hem, dat werd de ruwharige Boomer.
Rocky met de 4-jarige Bjorn
Wandelen in de bossen bij De Heikamp
Boomer & Rocky, 11 jaar samen opgegroeid
Rocky in de winter van 2010
Rocky was een hele lieve hond, zeker met kinderen.
Wel had hij een apart trekje:
hij mocht je óf hij mocht je niet.
Zo is hij nooit dikke vrienden geworden
met de hond van mijn broer die naast ons woont.
Die twee stonden altijd bij de tussenmuur te gluren en te grommen.
Wat dat betreft is het nu wel heel stil...
Dag lieve Rocky, bedankt voor de mooie jaren,
we zullen je nooit vergeten!
Och, meid, het kippenvel staat op mijn lijf en de tranen springen in mijn ogen.
BeantwoordenVerwijderenJa, Rocky had eigenlijk ook wel een speciaal plekje in mijn hart, want ja, hij wás er gewoon altijd als we langskwamen. Dan moest ik altijd even knuffelen en spelen met hem. En dan dat rare trekje van hem als je met een voetbal speelde: hij moest en zou de bal in zijn bezit hebben én houden!
Dag, lieve Rocky, rust zacht...
En jullie natuurlijk heel veel sterkte toegewenst. Alhoewel dit het beste voor hem is, kan ik me voorstellen dat het nu echt stil is bij jullie in huis en op het erf.
Liefs, Marjolijn ♥
Heeeeeeel veel sterkte, Tja een hondje meer of minder maakt echt een wereld van verschil.In echt alles...Helaas hebben wij ook meerdere keren met dit bijltje moeten hakken, en de beslissing wordt er nog steeds niet makkelijker op.Veel sterkte en leuke en lieve herinneringen gewensd!
BeantwoordenVerwijderenLieve groet van ons, Gaby.
Ach, wat een triest bericht Mariska.
BeantwoordenVerwijderenVeel sterkte voor jullie allemaal, wat zal het een stuk stiller zijn...
liefs,
Hoi Robert, Mariska en Bjorn,
BeantwoordenVerwijderenHeel sneu voor jullie, maar het is wel beter zo. Toen ik het voor laatst bij jullie op bezoek was, heb ik het eens niets van gemerkt dat het mis was met Rocky. Hij was nog speels en zo. Ik hoop dat jullie wel overheen komt. Groeten uit Schiedam Eric